Τρίτη, Μαρτίου 16, 2004

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - Το πρώτο μανιφέστο [Μάρτιος 2004]


[Κάντε κλικ για να δείτε τη φωτογραφία σε κανονικό μέγεθος.
Η φωτογραφία είναι από την διπλή βομβιστική επίθεση του "Επαναστατικού Αγώνα" στα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, Κτίριο 7, στις 05 Σεπτεμβρίου 2003].


Το πρώτο κείμενο της οργάνωσης "Επαναστατικός Αγώνας", με το οποίο η οργάνωση επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση της στην "μετά 17Ν εποχή", στάλθηκε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" το βράδυ της 14ης Μαρτίου 2004, έπειτα από τοποθέτηση ατελούς εκρηκτικού μηχανισμού σε υποκατάστημα της Citibank, στη Λεωφόρο Κηφισίας στο ύψος της οδού Κ. Παλαμά στο ρεύμα προς Κηφισιά.

Ο άγνωστος που τηλεφώνησε στην "Ελευθεροτυπία" στις 21:00 προειδοποιούσε ότι σε διάστημα μισής ώρας θα εκραγεί βόμβα στη Citibank Νέου Ψυχικού. Οι αστυνομικοί απέκλεισαν την περιοχή και αφού πέρασε ο χρόνος που είχε δώσει ο άγνωστος ερεύνησαν και βρήκαν ενα σάκο μπροστά στην πλαϊνή είσοδο της τράπεζας. Οι πυροτεχνουργοί προχώρησαν σε ελεγχόμενη έκρηξη μετά τις 22:30 το βράδυ και αμέσως μετά δόθηκε στην κυκλοφορία η Λεωφόρος Κηφισίας. Όπως διαπιστώθηκε ο εκρηκτικός μηχανισμός αποτελείτο από δύο μασούρια δυναμίτιδας, πυροκροτητή, μπαταρία και επιτραπέζιο ρολόι, αλλά δεν έχει διευκρινιστεί γιατί δεν εξερράγει τελικά την ώρα που είχε πει ο άγνωστος που προειδοποίησε. [Πληροφορίες από ΜΠΕ και in.gr, 14 και 15 Μαρτίου 2004]

Με το 11σέλιδο κείμενο, με χαρακτηριστικά μανιφέστου, ο "Επαναστατικός Αγώνας" αναλαμβάνει την ευθύνη
- για την έκρηξη δύο εκρηκτικών μηχανισμών στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, στις 05 Σεπτεμβρίου 2003.
- για την τοποθέτηση του ατελούς εκρηκτικού μηχανισμού στη Citibank του Νέου Ψυχικού, στις 14 Μαρτίου 2004.

Η "Ελευθεροτυπία" στις 16 Μαρτίου 2004 δεν έδωσε ιδιαίτερη έκταση στο «φλύαρο και μακροσκελές κείμενο», έκανε μια σχετικά σύντομη αναφορά στα κυριότερα σημεία της προκήρυξης και κατέληξε παραθέτοντας το "διά ταύτα" της προκήρυξης:

«[...] Να επιτεθούμε άμεσα στους μηχανισμούς και τους οργανισμούς που στηρίζουν και προωθούν τα εγκλήματα της Νέας Τάξης, στις δομές του καπιταλισμού, οικονομικής και πολιτικής, στον κρατικό μηχανισμό και τα παρακλάδια του. Να αγωνιστούμε για να αντιστρέψουμε τους όρους του σύγχρονου πολέμου, περνώντας στην αντεπίθεση, να μεταφέρουμε τον φόβο στους κόλπους του συστήματος και τους υπηρέτες τους [...]».

[Update 13 Μαΐου 2004]
Η οργάνωση "Επαναστατικός Αγώνας", επειδή κατά τη γνώμη της η πρώτη της προκήρυξη «δεν προβλήθηκε όπως έπρεπε», [Σ.Σ.: Από την "Ελευθεροτυπία" της 16ης Μαρτίου 2004] θα επανέλθει με άλλο κείμενο ("ανακοίνωση", όπως τιτλοφορείται, και όχι προκήρυξη), προς την εφημερίδα "ΠΟΝΤΙΚΙ", δύο μήνες μετά, τον Μάιο του 2004.
Το ακόλουθο κείμενο.


Το πρώτο μανιφέστο της οργάνωσης "Επαναστατικός Αγώνας".

Το blog "State Watch Greece" δημοσιεύει εδώ ΟΛΟΚΛΗΡΟ το 11σέλιδο μανιφέστο, το οποίο "ατύχησε" στην "Ελευθεροτυπία":

Τίτλος του μανιφέστου
«Νέα Παγκόσμια Τάξη ή η Διεθνής της Τρομοκρατίας».

Πρόλογος
«Ο πόλεμος για την κατάκτηση του Ιράκ και του Αφγανιστάνσυνεχίζεται. Το κράτος του Ισραήλ εντείνει την πολιτική εξόντωσης τωναντιστεκόμενων Παλαιστίνιων. Δρακόντειοι "αντιτρομοκρατικοί" νόμοι ψηφίζονταικαι ενισχύονται με καινούργια διατάγματα, αγωνιστές φυλακίζονται με τηνκατηγορία της "τρομοκρατικής" δράσης, εντείνεται η καταστολή γενικότεραεναντίον επαναστατικών κινημάτων και αγώνων στο δυικό -με την πολιτικήέννοια του όρου- κόσμο. Ο νέος παγκόσμιος πόλεμος που βαφτίστηκε πόλεμοςκατά της "τρομοκρατίας", είναι πόλεμος που διεξάγει η υπερεθνική οικονομικήκαι πολιτική ελίτ για την περιφρούρηση αλλά και τη βίαιη διεύρυνση τουοικονομικού και πολιτικού θεσμικού πλαισίου που στηρίζει τη δικτατορία τηςελεύθερης αγοράς και της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι ο πόλεμος για τηνεπιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ο 21ος αιώνας θα ανήκει σε αυτούς τουςλαούς, τις κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, τα άτομα που δεν θα παραδοθούνχωρίς μάχη στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, που δεν θα υποκύψουν στην τρομοκρατίατου νέου πολέμου, που θα αντισταθούν στα σχέδια των κυρίαρχων για τονεξανδραποδισμό των λαών, για την καταστολή των αγώνων, για την κατάκτηση τουκόσμου. Θα ανήκει σε αυτούς που δεν θα επιλέξουν τη σιωπή, το βόλεμα, τηνυποταγή αλλά θα επιλέξουν την αντίσταση, τον αγώνα για την ελευθερία. Μια νέα παγκόσμια κοινωνική και ταξική σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη...».


Και το πλήρες κείμενο
[Σ.Σ.: Οι υπότιτλοι είναι του κειμένου]:

«Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΑΞΗ που έγινε στα πλαίσια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, οπόλεμος στον Κόλπο το 1991, διεξήχθη σε μια εποχή που στα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας κυριαρχούσε μια υπέρμετρη ευφορία για τη νίκη του δυτικού μοντέλου κυριαρχίας επί του υπαρκτού "σοσιαλισμού", ευφορία που εκφραζόταν μέσα απόαλαζονικές αναλύσεις και διακηρύξεις για "το τέλος των ιδεολογιών", την"παντοδυναμία" του συστήματος και τις "αναμφισβήτητες" αξίες του. Η πορεία της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, της οικονομικής και πολιτικής ενσωμάτωσης όλου του πλανήτη στο δυτικό μοντέλο ηγεμονίας, έχει δείξει εδώ και καιρό ταπραγματικά αποτελέσματα της που φαίνονται με ιδιαίτερη ωμότητα στις κατεστραμμένες οικονομίες πολλών χωρών που αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν τιςοικονομικές συνταγές και τις αναδιαρθρωτικές προσαρμογές του ΔΝΤ και της ΠΤ, στο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού που βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα 5.5 δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν με στερήσεις κάθε είδους, στα 30 εκατομμύρια που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα...
Η φτώχεια, η περιθωριοποίηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός που σήμερα δεν αποτελούν "προνόμια"μόνο των χωρών της περιφέρειας, αλλά παρουσιάζονται με όλο και μεγαλύτερη οξύτητα και στο εσωτερικό των χωρών του λεγόμενου καπιταλιστικού κέντρου, είναι ό,τι γεννάει η κούρσα της παγκοσμιοποίησης και ο συγκεντρωτισμός του κεφαλαίου.
ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι η αιτία που μεγαλώνει συνεχώς ο σκεπτικισμός γιατην αποτελεσματικότητα -ακόμη και τη βιωσιμότητα- του συστήματος, καθώς γίνεται όλο και πιο σαφές πως η "αόρατος χειρ" της ελεύθερης αγοράς, όχι μόνον δεν δύναται να φέρει τη μέγιστη αύξηση του πλούτου των εθνών, όπως υποστήριζε ο Ανταμ Σμιθ, αλλά έχει δημιουργήσει μια χαώδη κατάσταση σε όλο τον πλανήτη. Μπροστά στους κινδύνους αποσταθεροποίησης του καθεστώτος που προαναγγέλλουν τέτοιου είδους συνθήκες, καμία οικονομική ή πολιτική πρότασηπου συνιστά την παρέκκλιση από την νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση δεν δείχνει ρεαλιστική. Ο σκεπτικισμός που υπάρχει και που αναζητά τη λύση των προβλημάτων σε κάποιες μεταλλαγμένες εκδοχές του κεϋνσιανισμού, σύντομα θαβρεθεί σε αδιέξοδο. Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα του ΔΝΤ και της ΠΤ θασυνεχίσουν την ίδια πολιτική στήριξης των τραπεζικών κολοσσών, όπως η Citibank, αφήνοντας τις περισσότερες χώρες του πλανήτη να πνίγονται από ταχρέη τους που είναι αδύνατον να ξεπληρώσουν, οι πιέσεις από τα υπερεθνικάοικονομικά κέντρα για την πλήρη απελευθέρωση των κεφαλαιαγορών και του εμπορίου παγκοσμίως θα συνεχιστούν- Αμερική και Ευρώπη από την άλλη, θα συνεχίσουν την πολιτική των δασμών και του προστατευτισμού για λογαριασμότους - ενώ προτάσεις όπως η δημιουργία διεθνών ελεγκτικών κέντρων (π.χ. παγκόσμια κυβέρνηση) με στόχο την χαλιναγώγηση της παγκόσμιας αγοράς και την πιο "ορθολογική" αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου, θα δείχνουν όλο και πιο ουτοπικές.
Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ υπερεθνικής ελίτ στις κοινωνικές κρίσεις που γεννιούνταισήμερα και κυρίως σε αυτές, τις ιδιαίτερα οξυμμένες που επιφυλάσσει τοαύριο, βρίσκεται στην υπέρμετρη αύξηση της βίας του συστήματος και της τρομοκρατίας εις βάρος των λαών. Στη σιδερένια γροθιά της Νέας παγκόσμιαςΤάξης. Σε αυτή την κατεύθυνση οδηγεί η συγκέντρωση όλο και περισσότερωνεξουσιών στα χέρια στρατιωτικών συμμαχιών (NATO), διακρατικών μηχανισμώναστυνόμευσης και καταστολής (Europol), διεθνών συνεργασιών των"αντιτρομοκρατικών" μηχανισμών ασφάλειας και των δικαστικών σωμάτων(Eurojust). Μια τέτοια εξέλιξη όμως, υποδηλώνει και την αδυναμία των κυβερνητικών κέντρων να νομιμοποιήσουν το υπάρχον καθεστώς στις συνειδήσειςτων περισσότερων ανθρώπων.
ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ σενάρια για τις μορφές που μπορούν να πάρουν οικοινωνικές αντιδράσεις στο νεοταξικό περιβάλλον, αποκρυσταλλώνονται, μεταξύ άλλων, στη Νέα Στρατηγική Αντίληψη του NATO. Στο κείμενο αυτό που υπογράφτηκε στην Ουάσιγκτον τον Απρίλη του '99, και ενώ οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποσαφηνίζεται ο νέος χαρακτήρας της συμμαχίας που μετατρέπεται σε παγκόσμιο μπάτσο των λαών και αναλαμβάνει, με τις νέες ευέλικτες δομές "ταχείας αντίδρασης σε ευρύ φάσμα περιπτώσεων", ναεπεμβαίνει οπουδήποτε προκειμένου να καταστείλει, ή ακόμη και να προλάβει,την εμφάνιση κοινωνικών κρίσεων και απειλών για τη Νέα Τάξη. Αφού επιβεβαιώνεται η "επιτυχής" παρουσία του NATO στην περίοδο του διπολισμού,κατά τη διάρκεια της οποίας η συμμαχία "έπαιξε τον αναγκαίο εκείνο ρόλο πουοδήγησε την αντιπαράθεση Ανατολής-Δύσης σε ειρηνικό τέλος", καταγράφονταιοι νέοι κίνδυνοι και εντοπίζονται οι νέες απειλές όπως "ένοπλη επίθεση στην επικράτεια των συμμάχων, τρομοκρατικές ενέργειες, δολιοφθορά, διακοπή της ροής ζωτικών πόρων". Ο διαπλανητικός χαρακτήρας του NATO και ο νέος του πολιτικός ρόλος φαίνεται και από το άρθρο 20 της Νέας Στρατηγικής Αντίληψης όπου αποτυπώνεται το νέο δόγμα "περιορισμένης κυριαρχίας", σύμφωνα με το οποίο νομιμοποιείται η πραγματοποίηση επεμβάσεων σε οποιαδήποτε χώρα προκειμένου να διαφυλαχθούν οι "καθολικές αξίες", όπως αυτές ορίζονται από την αμερικανική εξουσία και τους υφιστάμενους εταίρους της. Αυτές οι"καθολικές αξίες" του συστήματος είναι που πρέπει να διαφυλαχθούν και στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων και που, με βάση τη Νέα Στρατηγική Αντίληψη, επιβάλλεται η δράση νατοϊκών στρατευμάτων στη χώρα, παρά τις όποιες αναχρονιστικές διατάξεις του συντάγματος που, στο όνομα της ξεπερασμένης "εθνικής κυριαρχίας", απαγορεύει μια τέτοιου είδους στρατιωτική δραστηριότητα.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ 11.9 ΕΝΑΝΤΙΟΝ των δίδυμων πύργων στο Μανχάταν και τουαμερικάνικου Πενταγώνου -στόχοι που αντιπροσωπεύουν την οικονομική και στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ- ξεπέρασε κάθε πιθανό σενάριο για τη φύση και το είδος των αντιδράσεων στην αμερικάνικη ηγεμονία και τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, εισάγοντας τη νέα διεθνή και ιδιαίτερα οξυμμένη αντιπαράθεση στο έδαφος της Αμερικής. Μετά από αυτό το γεγονός, έπρεπε να επισπευσθεί η πραγματοποίησητων σχεδίων τους, τα οποία, βέβαια, δεν εκπονήθηκαν μέσα στις λίγες ώρες που μεσολάβησαν μεταξύ του γεγονότος και της ανακήρυξης του πολέμου κατά της"τρομοκρατίας" από τον Αμερικανό πρόεδρο. Τόσο η επίθεση στο Αφγανιστάν όσο και στο Ιράκ ήταν προαποφασισμένες και εντάσσονταν σ' ένα μακρόπνοο πρόγραμμα "συμμόρφωσης" των χωρών αυτών που τα καθεστώτα τους παρουσιάζουν προβλήματα προσαρμοστικότητας στις βουλές της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Επιβολές διαφορών τύπων κυρώσεων, δημιουργούν σε πρώτη φάση έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από τις "απείθαρχες" χώρες, με καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία τους, για τις υποδομές τους και για τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές. Το δεκάχρονο εμπάργκο κατά του Ιράκ, σε συνδυασμό με την κατεστραμμένηαπό τους βομβαρδισμούς υποδομή της χώρας και την τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος, είχε σαν αποτέλεσμα εκατομμύρια νεκρούς από πείνα και αρρώστιες. Μετά την εξαγγελία για τον "άξονα του κακού" από την εξουσία, η απειλή των κυρώσεων και του πολέμου κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από χώρες που αναγορεύονται ως εμπόδια για την διαμόρφωση του νεοταξικού κόσμου (Βόρεια Κορέα, Ιράν, Συρία, Κούβα...). Από τη στιγμή όμως που οι 'Πολιορκίες"των κυρώσεων δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, υπάρχει το λιγότερο"ευγενικό" NATO, και στην περίπτωση που η διπλωματία μεταξύ των δυτικών συμμάχων "κολλήσει" στις τακτικές που θα χρησιμοποιηθούν ή στους πολιτικούςκαι οικονομικούς ρόλους που ο καθένας θα έχει στην "απελευθερωμένη" περιοχή,τότε η μονομερής επίθεση είναι μια πιο εύκολη και λιγότερο χρονοβόρα λύση, πλην όμως πιο δύσκολα νομιμοποιήσιμη όπως έδειξε η περίπτωση του Ιράκ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ της Μέσης Ανατολής, να πούμε πως οι στόχοι της υπερεθνικής ελίτ, εκτός από τον πλήρη έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών απότις δυτικές και κυρίως τις αμερικάνικες πολυεθνικές, καθώς και του ελέγχου της τιμής του πετρελαίου -απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχιστεί αβασάνισταη καταστροφική κούρσα της ανάπτυξης-. αφορούν την πολιτική και στρατιωτική σταθεροποίηση της περιοχής που βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω των κατοχικών δραστηριοτήτων των δυτικών, και πιο συγκεκριμένα τη στήριξη και ενίσχυση τουσιωνιστικού ισραηλινού κράτους για να τελειώνει μια για πάντα με τηναντίσταση των Παλαιστινίων, καθώς και τη στήριξη πελατειακών καθεστώτων, όπωςαυτό της Σαουδικής Αραβίας, που η σταθερότητα του κινδυνεύει από τη διάχυσητης αγανάκτησης των αραβικών πληθυσμών και από τον ανεξέλεγκτο χαρακτήρα πουτείνει να πάρει ο κοινωνικός αναβρασμός στην ευρύτερη περιοχή. Για τηνεπίτευξη των παραπάνω στόχων, δεν θα διστάσουν τα διεθνή κέντρα εξουσίας ναμεθοδεύσουν ακόμη και το διαμελισμό χωρών, προκειμένου να διασφαλίσουν τονπιο αποτελεσματικό έλεγχο της περιοχής, υποδαυλίζοντας εμφυλίους πολέμους(σχέδιο που προωθείται ήδη για το ανυπότακτο Ιράκ μέσω του Συντάγματος πουθέλει να επιβάλει η Ουάσιγκτον στη χώρα).
ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ - υπηρέτης του καθεστώτος σε όλη αυτή την ιστορική πορείαείναι ο ΟΗΕ, του οποίου το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει εξουσιοδοτηθεί από το νέοNATO για "τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας". Ο ΟΗΕ, αυτή ημαριονέτα του ιμπεριαλισμού με το ανθρωπιστικό προσωπείο, ευθύνεται σε μεγάλοβαθμό για τις σύγχρονες πολεμικές επεμβάσεις. Το Συμβούλιο Ασφαλείας και ταδιάφορα παρακλάδια του ΟΗΕ (Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διεθνής ΥπηρεσίαΑτομικής Ενέργειας κ.λπ.). εκδίδουν το ένα ψήφισμα μετά το άλλο για νακαταδικάσουν χώρες, άλλοτε για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων(Γιουγκοσλαβία, Βόρεια Κορέα τον Απρίλη του 2003), άλλοτε για να απαιτήσουντον αφοπλισμό χωρών και να επιβάλουν τα γνωστά καταστροφικά εμπάργκο ( Ιράκ),άλλοτε για να δηλώσουν την πλήρη σύμπλευση τους με τις πολιτικές τωνυπερεθνικών πολιτικών επιτελείων (ψήφισμα 1368 μετά τις επιθέσεις της 11.9για τον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας"). Οποτε χρειάζεται γίνεται οκατάσκοπος της CIA που "ψάχνει" για βιολογικά και πυρηνικά όπλα, όπως έκανεγια χρόνια στο έδαφος του Ιράκ. Αυτή την περίοδο και ύστερα από τιςυποδείξεις της Ουάσιγκτον, το ενδιαφέρον της Διεθνούς Υπηρεσίας ΑτομικήςΕνέργειας έχει στραφεί στη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, γεγονός που πιθανό ναοδηγήσει σε νέες κυρώσεις και ίσως σε νέες πολεμικές εντάσεις. Αυτά ταγεγονότα είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από την μακροχρόνια βρώμικη δράση τουΟΗΕ. Όσο για αυτούς που διαμαρτύρονται για τον "παραγκωνισμό" του οργανισμούαυτού και για την "καταπάτηση του διεθνούς δικαίου" από τις ΗΠΑ, προωθώνταςτην άποψη ότι ο ΟΗΕ αποτελεί εργαλείο που η στήριξη του θα τον καθιστούσεσημαντικό πολιτικό ανάχωμα στην πολεμική επέλαση της αμερικάνικης εξουσίαςκαι θα βοηθούσε στον έλεγχο της υπέρμετρης ισχύος της. δεν κάνουν τίποταπερισσότερο από το να συντηρούν τις αυταπάτες των ανθρώπων ότι υπάρχουνπεριθώρια να λυθούν με ειρηνικό τρόπο, και μέσα από το υπάρχον συστημικόπλαίσιο, τα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν τον πλανήτη.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ"Πρέπει να τους ειπωθεί (στη Γαλλία και τη Ρωσία) ότι αν βοηθήσουν ναεγκαταστήσουμε στο Ιράκ μια ευπρεπή κυβέρνηση, θα κάνουμε ό,τι μπορούμεπερισσότερο για να εξασφαλίσουμε πως η νέα κυβέρνηση και οι αμερικάνικεςεταιρείες θα εργαστούν στενά μαζί τους". (Από δήλωση αμερικανούαξιωματούχου).
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ στο μεταπολεμικό Ιράκ που ξεκίνησε πριν τηνεπίθεση και συνεχίζεται ακόμη μεταξύ των μεγάλων της Ευρώπης, της Ρωσίας καιτων ΗΠΑ και ο διχασμός στο εσωτερικό της Ε.Ε. για το ποια στάση θα έπρεπε νακρατήσει σχετικά με αυτό το θέμα. για πολλούς αποτελούσε μια διαμάχη μεταξύτης "προοδευτικής" Ευρώπης και της "συντηρητικής και μιλιταριστικής"Αμερικής. Τα φληναφήματα σχετικά με την "επαναστατική ιστορία" της γηραιάςηπείρου και της παράδοσης της στην πολιτική της "ισότητας", των "ανθρωπίνωνδικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη", μάλλον βρήκαν απήχηση σε πολλούςαφελής και μη, που είδαν σε μια ενδοσυστημική αντιπαράθεση ένα βάθος που δενυπήρχε. Το "χάσμα" εξ άλλου δεν κράτησε για πολύ και γεφυρώθηκε σχεδόν αμέσωςμε το ανακοινωθέν των 15 της Ευρώπης (την "μεγάλη επιτυχία" της ελληνικήςπροεδρίας), που ευθυγράμμιζε αρκετά διπλωματικά την πολιτική της ευρωπαϊκήςελίτ με αυτήν της αμερικάνικης για κατοχή του Ιράκ μέσα από την υπενθύμισητης απόφασης 1441 του ΟΗΕ που καλούσε τη Βαγδάτη σε συμμόρφωση με τιςεπιταγές της "διεθνούς κοινότητας" και που απαιτούσε τον αφοπλισμό της.Επίσης, με την ίδια ανακοίνωση η "προοδευτική" Ευρώπη επέρριπτε ευθέως τηνευθύνη της κρίσης, άρα και της στρατιωτικής επίθεσης, στο καθεστώς Μπάαθ καιευχόταν στους συμμάχους της να τελειώσει γρήγορα ο πόλεμος και με τιςλιγότερες δυνατές απώλειες. Με άλλα λόγια, ευχές για μια εύκολη καιγρήγορη... κατοχή.
ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ ΌΜΩΣ ΟΠΩΣ τα περίμεναν. Η κατοχή του Ιράκ δεν είναι καθόλου μιαεύκολη υπόθεση, καθώς οι αντιστεκόμενοι ¶ραβες με το αντάρτικο που διεξάγουνέχουν τσαλακώσει το γόητρο της «αήττητης» αμερικάνικης πολεμικής μηχανής. Οινεκροί του δυτικού στρατοπέδου αυξάνονται συνεχώς και η υπερσύγχρονη πολεμικήτου βιομηχανία αδυνατεί να επιβάλει τον έλεγχο. Το στρατιωτικό δόγμα για τουςνέους πολέμους με τις μηδαμινές απώλειες από τη μεριά των επιτιθέμενων, πουθα διασφάλιζε η υψηλή τεχνολογία των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, κάνονταςτις μάχες να μοιάζουν περισσότερο με video games, αχρηστεύεται στην πράξη απότη στιγμή που υπάρχει η βούληση για αντίσταση. Μπροστά στον κίνδυνο ο"αντιτρομοκρατικός" πόλεμος να βρεθεί σε αδιέξοδο, η υπερεθνική ελίτ ξεπέρασεγρήγορα τις διαφωνίες της και η υπερψήφιση της αμερικάνικης πρότασης για τομεταπολεμικό Ιράκ στον ΟΗΕ άναψε το πράσινο φως για τη συνδρομή με στρατό καιχρήματα περισσότερων κρατών, με την ελπίδα ότι μια ευρύτερη συμμετοχή θανομιμοποιήσει στις συνειδήσεις περισσοτέρων την κατοχή ρίχνοντας τους τόνουςτων διεθνών κοινωνικών αντιδράσεων για την αρχικά μονομερή πολεμική δράση,και θα συμβάλει στη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της επιχείρησης για τονέλεγχο της περιοχής.
ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΠΤΙΚΗ για το θέμα αυτό, να σημειώσουμε πως δεν μαςχρειαζόταν να δούμε ούτε την υπερψήφιση της αμερικάνικης πρότασης του ΟΗΕούτε την πρώτη ανοιχτή συγκεκαλυμένη κοινοπρακτική συνεργασία στην οικοδόμησητου Ιράκ για να καταστεί αυτόφωρη η ηθική αναξιοπιστία της Ευρώπης. Και ούτεβέβαια πιστεύουμε πως μια επικείμενη πολιτική αναβάθμιση του ΟΗΕ θα καταφέρειτελικά να εξαγνίσει τα εγκλήματα της "διεθνούς κοινότητας". Και νασυμπληρώσουμε πως ο μύθος της ευρωπαϊκής πολιτικής, πολιτιστικής και νομικήςδιαφοροποίησης που θα μπορούσε να λειτουργήσει ελεγκτικά απέναντι στηναφόρητη ιμπεριαλιστική συμπεριφορά της Αμερικής, διατηρείται και τρέφεται απότην ίδια την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία και τους, διαφόρων πολιτικώναποχρώσεων, απολογητές της, με σκοπό να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότεροη απεξάρτηση των κοινωνικών αντιδράσεων στη γηραιά ήπειρο από τον έλεγχο τηςκυρίαρχης ιδεολογίας, της πολιτικής και των θεσμών της.
ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗ συνεισφορά της Ευρώπης στο διαμελισμό, τον πόλεμο και τονέλεγχο της Γιουγκοσλαβίας, καθώς και την πρόσφατη αποστολή επιπλέονστρατευμάτων, μεταξύ των οποίων και ελληνικών, που επέτρεψε την απαγκίστρωσημεγάλου μέρους των αμερικάνικων στρατευμάτων πριν από την εισβολή στο Ιράκ.Να υπενθυμίσουμε επίσης, τη συμμετοχή της με στρατεύματα στο Αφγανιστάν καιτην πολύτιμη επικουρική βοήθεια της στην επιχείρηση της ιρακινής"απελευθέρωσης". Σύσσωμη η Ευρώπη συστρατεύτηκε στον πόλεμο κατά της"τρομοκρατίας", παραχωρώντας αέρα. γη και θάλασσα για τις πολεμικέςεπιχειρήσεις. Στη Μεσόγειο οι βάσεις του Αβιάνο και τα ιταλικά λιμάνια τηςΓκατέα. της Νάπολης και της Μανταλένα. η βάση του Τορεχόν στην Ισπανία και ταγαλλικά λιμάνια. Φυσικά, οι βρετανικές βάσεις του Φέιρφορντ και του ΝιέγκοΓκαρσία καθώς και το ολλανδικό λιμάνι του Ρότερνταμ. Η Γερμανία παραχώρησεΓκεϊλενκίρτσεν, Φρανκφούρτη και Ράμσταιμ.Όσο για το ρόλο της Ελλάδας στις νεοταξικές πολεμικές επιχειρήσεις, αυτόςσίγουρα υπήρξε υψίστης σημασίας, κυρίως με την αξιοποίηση στο έπακρο τηςαμερικάνικης 6άσης στη Σούδα που εντάχθηκε στην επιχείρηση κατά του Ιράκ απότον Αύγουστο του +90. Αμέσως μετά, n τότε κυβέρνηση έδωσε άδεια διέλευσης απότον ελληνικό εναέριο χώρο αμερικάνικων πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα τάνκερ KC-135 πραγματοποιούσαν ανεφοδιασμούς σε αεροπλάνα από τη βάση του Ελληνικού.Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν η πολεμική βάση του Ηρακλείου, το αεροδρόμιο τηςΚαλαμάτας, το αεροδρόμιο της Ρόδου, και με μια φρεγάτα το ελληνικό κράτοςσυμμετείχε στο ναυτικό αποκλεισμό του Ιράκ. Αξιοποιήθηκε δηλαδή ό,τι ήταν αξιοποιήσιμο.

Νέα Παγκόσμια Τάξη
ΣΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ της Γιουγκοσλαβίας από τα νατοϊκά αεροσκάφη, το ελληνικόκράτος ήταν σύμφωνο ήδη από το '98. Επιστρατεύτηκε το λιμάνι της Θεσσαλονίκηςως κόμβος διέλευσης νατοϊκών στρατευμάτων, το Ιόνιο αναγορεύτηκε σε πολεμικήζώνη στην οποία έπλεε το αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής. Στην επίθεση εναντίον τουΑφγανιστάν συμμετείχε εκτός από την χρησιμοποίηση της Σούδας, με τααεροδρόμια του Ακτίου, της Αγχιάλου, της Ανδραβίδας, της Τανάγρας, με τηνπαραχώρηση του ραντάρ της Ζήρου στην Κρήτη και την παραχώρηση τουαντιτορπιλικού Φορμίων για περιπολίες στην ανατολική Μεσόγειο, και, φυσικά, οελληνικός εναέριος χώρος αξιοποιήθηκε ως αεροδιάδρομος. Εκτός των ελληνικώνσυνόρων συμμετέχει με μια φρεγάτα, ένα ελικόπτερο, ομάδα υποβρυχίωνκαταστροφών και 6 αξιωματικούς στον πόλεμο κατά του Ιράκ, με δύναμηστρατιωτών, ένα λόχο μηχανικού, πολεμικά αεροσκάφη C-130 και προσωπικό στηδιοίκηση του Αφγανιστάν. Και ενώ από διαρροές στον ελληνικό τύπο μαθαίνουμεπως ήδη στο έδαφος του Ιράκ δρα ομάδα Ελλήνων στρατιωτών, αναμένεται ηαποστολή περισσότερων στρατιωτικών ενισχύσεων, πιθανώς μετά τους ολυμπιακούςαγώνες.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ συμμετοχή της Ελλάδας στα εγκλήματα εναντίον τηςανθρωπότητας τελειώνει με την εμπλοκή της στο νέο πυρηνικό σχεδιασμό των ΗΠΑεναντίον της Ρωσίας, της Κίνας, της Βόρειας Κορέας, του Ιράκ. του Ιράν, τηςΛιβύης και της Συρίας. Η Ελλάδα αναλαμβάνει να "φιλοξενήσει" τις νέας γενιάςμικρού βεληνεκούς πυρηνικές βόμβες και το νατοϊκό πεδίο βολής στα Χανιάπρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε δοκιμές πυρηνικών συστημάτων, στα πλαίσιαπυρηνικής επίθεσης εναντίον γειτονικών χωρών όπως η Συρία ή το Ιράν. Η χώραόπου ζούμε και οι ζωές όλων μας είναι υποθηκευμένες στα σχέδια των παραφρόνωντης διεθνούς ολιγαρχίας και των Ελλήνων υποτελών της και στα σχέδια αυτά -στο όνομα πάντα της αντιμετώπισης της διεθνούς 'τρομοκρατίας"-συμπεριλαμβάνεται τώρα και ο πυρηνικός πόλεμος. Και αν η χώρα μας δεν γίνειστόχος των ισλαμιστών που αντιστέκονται, όπως έγινε πρόσφατα η Μαδρίτη, auraθα οφείλεται στις κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν με τιςμαζικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Ιράκ την περασμένη άνοιξη.
ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΔΡΩΣΕ Η ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ κρατά τα ηνία σε αυτή την παγκόσμια εκστρατείαπολέμου και τρομοκρατίας, λόγω της οικονομικής, τεχνολογικής και στρατιωτικήςτης υπεροχής. Αναμφισβήτητα ακολουθεί μια αυτοκρατορική στρατηγική για τηδιατήρηση του μονοπολικού κόσμου, στον οποίο αυτή θα παραμένει ηγέτιδαδύναμη, παγκόσμιος προστάτης και πρώτος χωροφύλακας, και που κανένα κράτος ήσυμμαχία κρατών δεν θα μπορέσει να την αμφισβητήσει. Εξ άλλου έχει κάνει"μακρύ" και "δύσκολο" δρόμο για να φτάσει σε αυτό το σημείο της μοναδικήςπαγκόσμιας υπερδύναμης ώστε να παραχωρήσει τα προνόμια της σε άλλα κράτη. Τοσημερινό αμερικάνικο κράτος που αυτοαναγορεύεται ως "απελευθερωτής" των λαών,ως ο πρώτος "υπερασπιστής της ελευθερίας", των "δημοκρατικών αξιών" και των"ανθρωπίνων δικαιωμάτων", είναι γνωστό πως θεμελιώθηκε πάνω στην εξόντωση τωναυτοχθόνων λαών της αμερικάνικης ηπείρου, το οικονομικό σύστημα των ΗΠΑ άνθισε βασιζόμενο στις αξίες του δουλεμπορίου και των σκλαβοπάζαρων, και στησυνέχεια στη στυγνή εκμετάλλευση των "απελευθερωμένων" δούλων και τωνπολυάριθμων ευρωπαίων μεταναστών στα βιομηχανικά κάτεργα.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ όραμα της αμερικάνικης πολιτικής και οικονομικήςάρχουσας τάξης άρχισε να υλοποιείται με την κατάκτηση της Κούβας και τωνΦιλιππίνων το 1898, αφού μέσα από τον έλεγχο αυτών των νησιών ξεκινούσε ηπορεία για την μετατροπή των ωκεανών σε αμερικανικές λίμνες, γεγονός πουισχύει σήμερα. Αυτή η πορεία άφησε πίσω της εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες,ξεριζωμένους. Μερικοί από τους σταθμούς της πορείας προς την υλοποίηση τουοράματος για την "αυτοκρατορία της ελευθερίας", όπως την είχε αποκαλέσει οΤζέφερσον, ήταν το πραξικόπημα στη Γουατεμάλα το 1953 που υποκίνησε η CIA καιπου ανέτρεψε τη δημοκρατική κυβέρνηση του Τζάκομπο Αρμπενζ αφήνοντας πίσω του200.000 θύματα, η στρατιωτική επέμβαση στην Αϊτή το 1959 για τη στήριξη τουδικτάτορα Φρανσουά Ντιβαλιέ, η υποστήριξη με όπλα και χρήματα του Σομοζα στηΝικαράγουα, του Μπατίστα στην Κούβα, η στήριξη του πραξικοπήματος στη Χιλή το1973 εναντίον του Αλλιέντε. Ηταν η στήριξη του Θιέου στο Νότιο Βιετνάμ και ηγνωστή πολεμική επέμβαση στη χώρα. Ηταν οι συνεχείς απόπειρες πραξικοπημάτωντο '58, το '59. το '60 στο Λάος που επιχείρησε η CIA με το δημιούργημα της,τον Arme Clandestine. Από το '65 ώς το 73 η αμερικάνικη πολεμική αεροπορίαέριξε πάνω στη χώρα αυτή περισσότερες από 2 εκατομμύρια τόνους βομβών,σκοτώνοντας χιλιάδες και αφήνοντας πίσω μια κατεστραμμένη γη. Ηταν η επέμβαση40.000 αμερικανών στην Ταϊλάνδη για την αντιμετώπιση του επαναστατικούκινήματος που δρούσε στη χώρα, η εξόντωση πολλών αντάρτικων ομάδων στο Περούτο '65, η συμβολή με 23.000 στρατιώτες για την καταστολή της εξέγερσης στηΔομινικανή Δημοκρατία το '65 από το πελατειακό στις ΗΠΑ καθεστώς. Ηταν ηυποστήριξη με κάθε μέσο από τη CIA και τα παρακλάδια της πολυάριθμωνστρατοκρατικών καθεστώτων: του Βιντέλα στην Αργεντινή, τις χούντες τηςΒραζιλίας και της Ουρουγουάης, του Σουχάρτο στην Ινδονησία, του Μάρκος στιςΦιλιππίνες, του Εβρέν στην Τουρκία, του Ζία Ουλ Χακ στο Πακιστάν, της χούνταςστην Ελλάδα. Είναι τα τάγματα θανάτου σε πολλές χώρες της ημιπεριφέρειας καιτης περιφέρειας που χρηματοδοτήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ.
ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ άμεση εμπλοκή τους στον εμφύλιο στη χώρα μας από το'47 ώς το '49, όπου χωρίς την βοήθεια τους η μοναρχοφασιστική παράταξη δεν θανικούσε, χωρίς να παραβλέπουμε τον κατοπινό τους ρόλο στο μετεμφυλιακόκαθεστώς, ρόλο κηδεμόνα και αφέντη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όμωςτολμούμε να πούμε πως η Αμερική, ως γνήσιο τέκνο της Ευρώπης, εμπνεύστηκε απόαυτήν τόσο τον πολιτισμό όσο και την πολιτική της ιστορία. Μια ιστορία όπουκυριαρχούν οι πόλεμοι, οι σφαγές, οι ξεριζωμοί ανθρώπων και η καταστροφή. Μιαιστορία που αποτέλεσε το λίκνο της αποικιοκρατίας, του δουλεμπορίου και τουρατσισμού ενάντια σε ό,τι δεν είχε λευκό χρώμα. Η ιστορία της "Ευρώπης τουΔιαφωτισμού", των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών" που πολλοίεπικαλούνται σήμερα - συμπεριλαμβανομένου μεγάλου μέρους της αριστεράς - γιανα επιχειρηματολογήσουν υπέρ της αναγκαιότητας να αναδειχθεί η Ευρώπη ως ο"άλλος πολιτικός πόλος" που θα μετριάσει την αμερικάνικη ασυδοσία και θακάνει πιο... ανθρώπινο τον κόσμο, είναι η ιστορία του προδρόμου της σημερινήςευρωπαϊκής ελίτ, της τάξης των αστών, που εδραίωσαν την εξουσία τους με τηνκαταστολή των ευρωπαϊκών επαναστάσεων του 1848. με τη σφαγή των κομμουνάριωντου Παρισιού το 1871. Είναι η ιστορία της καταστολής των Σπαρτακιστών στηΓερμανία και της ισπανικής επανάστασης το '36, η ιστορία του φασισμού πουεπιστρατεύτηκε από το κεφάλαιο για να καταστείλει το επαναστατικό κίνημα όταναδυνατούσε η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι η ιστορία της κατοχής τουαγγλικού κράτους στην Ιρλανδία, του ισπανικού στη χώρα των Βάσκων, τουγαλλικού στην Κορσική. Η ιστορία της καταστολής των εξεγέρσεων του '68 καιτης ανελέητης επίθεσης κατά των επαναστατικών αντάρτικων που γεννήθηκαναργότερα στη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τηνΑγγλία. Είναι η ιστορία των "αντιτρομοκρατικών" νόμων και των λευκών κελιών.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ιστορία, από την εποχή της ίδρυσης του εθνικούκράτους, δεν υστερεί καθόλου σε αντεπαναστατικοτητα απο την ιστορία τηςυπόλοιπης Ευρώπης. Η επισήμανση έμπιστου κόμητα του Καποδίστρια σε επιστολήτου προς τον τσάρο Νικόλαο, πως η Ελλάδα θα έπρεπε "να εισαχθεί εις τον όμιλοτων ευρωπαϊκών κρατών ουχί ως δημιούργημα της επαναστάσεως αλλ' ως προϊόν τηςκαταστολής αυτής" δεν εκφράζει μια προσωπική άποψη, αλλά αποκρυσταλλώνει τηνκυρίαρχη αντίληψη της εποχής για το ρόλο του νεοσύστατου κράτους - μαριονέταςπου δημιουργήθηκε με τη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων και για να εξυπηρετήσειτην αποικιοκρατική τους πολιτική στην ανατολική Μεσόγειο. Όσο και αν ηεπίσημη ιστορία το επιδιώκει, δεν μπορεί να μας πείσει πως οι στόχοι και ταόνειρα των επαναστατημένων της εποχής εκείνης συγγένευαν και στο ελάχιστο μεαυτά των ομοεθνών και "φιλελλήνων" πολιτικών σουλατσαδόρων στα ευρωπαϊκάσαλόνια. Ούτε μπορεί να μας πείσει πως όλοι αυτοί οι κλέφτες και οι ληστές,οι παράνομοι της εποχής και, κυρίως, τα μεγάλα λαϊκά στρώματα των φτωχών πουξεσηκώθηκαν το '21, τόσο ενάντια στην οθωμανική εξουσία όσο και εναντίον τωνΕλλήνων κοτζαμπάσηδων και που δεν έτρεφαν καμία συμπάθεια για την τουρκόδουληορθόδοξη εκκλησία, σήκωσαν τα όπλα, αγωνίστηκαν και έβαψαν τα χέρια τους μεαίμα για να αναβαθμίσουν τις εξουσίες τους τα μεγάλα ελληνικά "τζάκια", γιανα γίνουν οι κοτζαμπάσηδες οι νέοι "αδελφοί" δυνάστες τους. Ούτε μπορούμε ναπιστέψουμε πως οι πόθοι όλων αυτών των ανθρώπων εκπληρώθηκαν με τη δημιουργίατου ξενοκίνητου κράτους των Βαυαρών και των χωροφύλακας που κυνήγησε άγριατους αγωνιστές, οδηγώντας πολλούς από αυτούς ξανά στην παρανομία. Όπως κάθεεπανάσταση, έτσι και αυτή, παρ' όλο που αναβαπτίστηκε ως αποκλειστικά εθνικήήταν πρώτα απ' όλα κοινωνική και δεν δικαιώθηκε ποτέ.
Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ οικονομικών και πολιτικών αρχόντων αυτού τουτόπου συνεχίζεται ως τις μέρες μας μέσα από ένα διαρκή συνδυασμό καταστολής,αφομοίωσης και διαστρέβλωσης των αγώνων. Αναρίθμητες αγροτικές εξεγέρσειςκαταστάλθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα. Εργατικέςεξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα με αποκορύφωμα αυτήν του '36.*Η αντίσταση κατά του Αξονα κατασυκοφαντήθηκε μεταπολεμικά, και οι αγωνιστέςτης κυνηγήθηκαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας από την υποταγμένη στους νέουςκατακτητές, τους Αγγλους, κυβέρνηση ως "συμμορίτες" και "κατσαπλιαδες".Σήμερα, βέβαια, έχει αναγνωρισθεί από τις πολιτικές αρχές η σημαντική συμβολήτης "εθνικής αντίστασης" και του αντάρτικου στο αντιφασιστικό μέτωπο. Τουαντάρτικου αυτού που ο Βελουχιώτης εμπνεύστηκε από τους "ληστές" των βουνώνκαι τους +'κλαρίτες" που συνέχιζαν την κλεφταρματολική παράδοση, καιπροχώρησε στην οργάνωση του παρά τις αντιρρήσεις του ΚΚΕ με την "ορθόδοξημαρξιστική" άποψη που επιθυμούσε έναν αγώνα στις πόλεις και τα βιομηχανικάκέντρα, με μαζικές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Αν όμως έχει αναγνωρισθείεπίσημα και με νόμο η σημασία της αντίστασης το '41-'44, δεν συμβαίνει τοίδιο με το αντάρτικο του '46-'49 που, παρά το γεγονός ότι οι αντάρτες στηνπλειοψηφία τους ήταν οι ίδιοι που αγωνίστηκαν ενάντια στη γερμανική κατοχή,παραμένει ως σήμερα ένα μάλλον... αμφιβόλου χρησιμότητας έναν αδιεξοδικό"αδελφοκτόνο" εμφύλιο πόλεμο.+Αναφορικά τώρα με τον αντιδικτατορικό αγώνα, αυτός έφερε, σύμφωνα με τηνεπίσημη ιστορία, αμιγώς "αντιφατικά" χαρακτηριστικά και διόλουαντικαπιταλιστικά. Σύμφωνα με την ίδια οπτική οι αγωνιστές που έδρασαν κατάτη διάρκεια της χούντας, ρίσκαραν τη ζωή και την ελευθερία τους για ναεπανέλθει στην εξουσία το διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς με τουςδιάφορους Καραμανλήδες και τους Ράλληδες, τους Μητσοτάκηδες και τουςΠαπανδρέηδες (όπως τον "Γέρο", τον υποταχτικό του Τσώρτσιλ και του Λίπερ, καισφαγέα του ΕΑΜ στα δεκεμβριανά), με άλλα λόγια τα παλιά τσιράκια τωνΓλίξμπουργκ, τους υπεύθυνους των νοθειών του '61, τους προστάτες τουμετεμφυλιακού παρακράτους, τους αποστάτες του '65 και τους γιους των προδοτώντης κατοχής. Ρίσκαραν τη ζωή και την ελευθερία τους για να ανοίξει ο δρόμοςτης σάπιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και να έρθει στην εξουσία ο ΑνδρέαςΠαπανδρέου, ο παλιός δηλωσίας του Μανιαδάκη το '36 που όχι μόνο έκανε δήλωσημετανοίας, αλλά κατέδωσε και τους συντρόφους του. κατακτώντας με αυτό τοντρόπο την ελευθερία των αμερικάνικων σπουδών του. Σήμερα, η πλειοψηφία τωνΕλλήνων "αντιστάθηκαν" κατά της χούντας, συμπεριλαμβανομένου και του πρώηνΈλληνα πρωθυπουργού καθώς και πολλών ώριμων ηλικιακά στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οιοποίοι είχαν επιδοθεί σε μια "επώδυνη" πλατωνική αντίσταση από διάφορεςευρωπαϊκές μητροπόλεις. Το Πολυτεχνείο του 73 μεταμορφώθηκε στις μέρες μας σεγιορτή από τους απόλεμους και από αυτούς που, όχι μόνο δεν συμμετείχαν στηνεξέγερση, αλλά και κατηγορούσαν το γεγονός ως δημιούργημα 300 πρακτόρων τουΡουφογάλη και της ΚΥΠ (βλ. ΚΚΕ. ΚΝΕ). Σήμερα αυτοί οι "αγωνιστές"περιφρουρούν το Πολυτεχνείο σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, ενώ οι ίδιοι οι σφαγείς,τα σώματα ασφαλείας, ο στρατός, οι φονιάδες του Κουμή, της Κανελοπούλου, τουΚαλτεζά, μέσα σε ένα πνεύμα ταξικής και κοινωνικής συμφιλίωσης, καταθέτουνστεφάνια και λουλούδια.
στην κατεύθυνση του συγχρόνου ολοκληρωτισμού
ΑΝ ΟΜΩΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ιστορικής παραχάραξης, της διαστρέβλωσης των εννοιώνκαι της αφομοίωσης των μηνυμάτων που γεννούν οι αγώνες είναι χρήσιμη για τοιδεολογικό οπλοστάσιο του σύγχρονου καθεστώτος, στο βαθμό που οι αγώνες αυτοίδιεξήχθησαν κατά τη διάρκεια των αποκαλούμενων ολοκληρωτικών καθεστώτων, δενσυμβαίνει ο ίδιο με τους ριζοσπαστικούς αγώνες που γεννιούνται στα χρόνια τηςκοινοβουλευτικής δημοκρατίας και που καταδικάζονται συλλήβδην ως"τρομοκρατία". Η Ευρωπαϊκή "αντιτρομοκρατική" παράδοση ξεκινά αρκετά χρόνιαπριν, όπως προαναφέραμε, και αφορούσε την αντιμετώπιση των επαναστατικώνένοπλων ομάδων και των αυτονομιστικών κινημάτων που αναπτύχθηκαν κυρίως τηδεκαετία του 70. Σήμερα, η "αντιτρομοκρατική" πολιτική στην Ευρώπη, με τηγενικευμένη και εκσυγχρονισμένη της μορφή, αποτελεί μια από τις μείζονεςευθύνες των εθνικών κρατών, που στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο καιαλληλεξαρτόμενο σύστημα, παραμένουν οι βασικοί υπεύθυνοι για την προσαρμογήαυτής της πολιτικής στις κατά τόπους περιφέρειες και την περιφρούρηση τουδιεθνούς οικονομικού και πολιτικού πλαισίου, nou διαμορφώνεται από ταεπιτελεία των διεθνών υπερεξουσιών.Για εμάς η "αντιτρομοκρατική" πολιτική που εφαρμόζεται και στην περιοχή μας,έχει κομβική σημασία και δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε προσχηματική, όπωςπολύ συχνά λέγεται. Δεδομένου ότι η μελλοντική αριθμητική αύξηση πουαναμένεται στα νέα στρώματα των φτωχών και των αποκλεισμένων στις δυτικέςχώρες εγκυμονεί κινδύνους που, αν δεν προβλεφθούν έγκαιρα και αν δεναντιμετωπιστούν, ενδέχεται να πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις, η"αντιτρομοκρατική" εκστρατεία αποκτά τη σημασία μιας μακρόπνοης στρατηγικήςγια τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος εχθρικού προς κάθε εστία ανάπτυξηςανατρεπτικών πολιτικών αντιλήψεων και πρακτικών.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ, ΣΥΣΣΩΜΕΣ οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών της δύσηςπροχωρούν σε νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, αναπροσαρμόζουν και εκσυγχρονίζουντα κατασταλτικά τους οπλοστάσια και συνεργάζονται σε όλα τα επίπεδαπροκειμένου να καταφέρουν τον βίαιο εξοστρακισμό και την πολιτικήαδρανοποίηση των πολιτικών χώρων και κινημάτων που συνεχίζουν νααντιστέκονται, για να προλάβουν πιθανή διάχυση των εξεγερσιακών καιεπαναστατικών διαθέσεων και μεθόδων στα κοινωνικά αυτά τμήματα που η μαζικήκουλτούρα δυσκολεύεται να ενσωματώσει και η λαίλαπα των ναρκωτικών νααδρανοποιήσει.+ Εναν τέτοιο σκοπό υπηρετούν οι πολυάριθμες φυλακές υψίστης ασφαλείας και ταλευκά κελιά, το φακέλωμα στα ηλεκτρονικά αρχεία των ευρωπαϊκών υπηρεσιώνασφαλείας εκατομμυρίων ανθρώπων, η ψήφιση των δρακόντειων "αντιτρομοκρατικών"νόμων που επιτρέπουν την παρέμβαση στο ανθρώπινο DNA και το φακέλωμα του. πουπαρατείνουν το όριο κράτησης υπόπτων, που επιτρέπουν τη χρήση "ειδικώνανακριτικών τεχνικών" και αφήνουν απεριόριστη εξουσία στις υπηρεσίεςασφαλείας να παρακολουθούν, αξιοποιώντας την υψηλή τεχνολογία, ναπραγματοποιούν ελέγχους, να συλλαμβάνουν και να ανακρίνουν όποιον θεωρούν ωςύποπτο.+ Εναν τέτοιο σκοπό υπηρετούν οι διατάξεις των τρομονόμων που επιτρέπουν τιςκαταδίκες από έκτακτα στρατοδικεία με βάση ανώνυμες καταθέσεις, που συνιστούντην ευνοϊκή μεταχείριση για τους μετανοημένους και τους καταδότες, πουπροωθούν τη διεθνή συνεργασία των μηχανισμών τόσο για τη δίωξη υπόπτων, όσοκαι για την αποτελεσματική προστασία των ρουφιάνων που συνδράμουν στο έργογια την καταπολέμηση της "τρομοκρατίας".Και επειδή η ανθρώπινη φύση, όσο πιο πολύ εκμαυλίζεται και αλλοτριώνεται,τόσο πιο πολύ στρέφεται προς τους κάθε φορά "νικητές" και συστρατεύεται μαζίτους, δεν είναι λίγοι αυτοί που σπεύδουν να συνδράμουν - όπως εξάλλουδιαπιστώσαμε και πρόσφατα στην Ελλάδα μετά την "εξάρθρωση" της επαναστατικήςοργάνωσης 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ -, στο κυνήγι των αγωνιστών, παρέχοντας τιςυπηρεσίες τους ως πληροφοριοδότες για πάσα χρήση. Αυτό το σινάφι τωνρουφιάνων που αναμφισβήτητα αποτελεί, σε όλες τις εποχές, το πιοκαθυστερημένο κοινωνικά και ηθικά τμήμα της κοινωνίας, αξιοποιείται καιπροβάλλεται από τους υπηρέτες του καθεστώτος ως ένα "λαμπρό" παράδειγμαπολιτών που επιβεβαιώνει τόσο τη "συναίνεση" όσο και την "κοινωνικήσυμμετοχή" στον "αντιτρομοκρατικό" πόλεμο.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ σε σχέση με το εύρος της κοινωνικής συναίνεσης,καθυστέρησε την ψήφιση του πρώτου τρομονόμου. που έγινε τον Ιούνη του 2001ύστερα από διαρκείς πιέσεις από μεριάς των Αμερικανών και διεκπεραιώθηκε απόμια χούφτα βουλευτών. Την ψήφιση του πρώτου τρομονόμου ακολούθησε το μνημόνιοσυνεργασίας μεταξύ του ελληνικού και του αμερικάνικου κράτους για τηνκαταπολέμηση της «τρομοκρατίας» και στη συνέχεια, τον Ιούλιο του 2003,υπογράφτηκε η συμφωνία αμοιβαίας δικαστικής συνεργασίας Ευρώπης - Αμερικήςπου νομιμοποιεί την έκδοση υπόπτων και κατηγορουμένων, αφήνοντας να αιωρείταιμόνιμα η απειλή για την έκδοση Ελλήνων αγωνιστών στις ΗΠΑ. Και ενώ οιδιάφορες μορφές διαμαρτυρίας για γκρέμισμα του "κράτους δικαίου", γιαυπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έσβησαν μάλλον άδοξα κατά τη μάταιηπροσπάθεια τους να υπερασπιστούν "ξεπερασμένες" και "αναχρονιστικές" συνθήκεςκαι συμβάσεις, ο δεύτερος τρομονόμος που βρίσκεται στα σκαριά αναμένεται ναδιαλύσει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις των "αφελών" που επιμένουν ναβλέπουν τον πόλεμο κατά της 'τρομοκρατίας" ως μια περιστασιακή υστερίαπροερχόμενη από τις επιθέσεις της 11.9.0 δεύτερος τρομονόμος, πουυπαγορεύεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τις αποφάσεις του σχετικά με τανέα πανευρωπαϊκά "αντιτρομοκρατικά" μέτρα, και που θα πρέπει να ενσωματώσουντα επί μέρους επιτελεία των εθνικών υπουργείων δικαιοσύνης στο νομικόοπλοστάσιο των κρατών τους (στην Ελλάδα η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα αναλάβει στοαμέσως επόμενο διάστημα και πριν τους Ολυμπιακούς την ψήφιση του νέου αυτούνόμου), πρόκειται να "ξεδιαλύνει" το τοπίο σχετικά με τον ορισμό της"τρομοκρατίας", συμπεριλαμβάνοντας κάθε εν δυνάμει πολιτική απειλή για τηνασφάλεια και σταθερότητα του νεοφιλελεύθερου δημοκρατικού θεσμικού πλαισίουκαι της ελεύθερης αγοράς. Ετσι, ως 'τρομοκράτες" και ως "στρατολόγοι", θαμπορούν να θεωρούνται οι "συμπαθούντες" και οι "απολογητές" της"τρομοκρατίας", αυτοί που "παρέχουν κάθε είδους υποστήριξη" και "παρακινούνσε τρομοκρατικές ενέργειες", γεγονός που βάζει στο στόχαστρο των μηχανισμώνκαταστολής την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και τιςπολιτικές απόψεις που προωθούν τη ριζοσπαστική κριτική και τη ρήξη με τοσημερινό πολιτικό - οικονομικό σύστημα και τις αξίες του, αμφισβητώντας το ωςνομοτέλεια. Πρόκειται για ένα νέο "ιδιώνυμο" που θα συμβάλει στην επικείμενηεπίθεση ενάντια σε οτιδήποτε "μυρίζει" εξέγερση ή επανάσταση.Μια κορύφωση των προσπαθειών της ελληνικής καθεστωτικής προπαγάνδας νακαταδείξει ως αδήριτο πεπρωμένο τον σημερινό κόσμο, τη ζήσαμε με τιςσυλλήψεις μελών και ανθρώπων φερόμενων ως μέλη των επαναστατικών οργανώσεων17 Νοέμβρη και ΕΛΑ. Τις ανακηρύξεις για την "εξάρθρωση" των προαναφερθέντωνομάδων και την "αδρανοποίηση" των υπόπτων αντιφρονούντων, συνόδευσε μιαμεγάλη ιδεολογική επίθεση από την πολιτική εξουσία του τόπου (πολιτικούς,διανοούμενους, δημοσιογράφους), που φέροντας σαν αιχμή την καταδίκη τηςένοπλης πάλης, επιχειρούσε την απαξίωση κάθε προτάγματος για επαναστατικήκοινωνική αλλαγή, τη δαιμονοποίηση της επανάστασης και των μεθόδων της.
Η ΠΟΛΥΜΗΝΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ υπόθεση της 17Ν στον Κορυδαλλό, καθώς και αυτή στηνοποία δικάζονται για τη δράση του ΕΛΑ, υπήρξε ένα "λαμπρό παράδειγμα τουδημοκρατικού νομικού πολιτισμού", αφού αποκαλύφθηκε η πλήρης ταύτιση του μετον αστυνομικό "πολιτισμό" και τον "πολιτισμό" των ντόπιων και ξένων μυστικώνυπηρεσιών. Σήμερα, το ελληνικό κράτος και τα διεθνή επιτελεία αντιμετώπισηςτης "τρομοκρατίας" θέλουν και μπορούν να επιβάλουν εξοντωτικές καταδίκες,αδιαφορώντας για την ανυπαρξία ή τη φαιδρότητα των αποδεικτικών στοιχείων.Συστήνουν έκτατα στρατοδικεία απαρτιζόμενα από τα πιο "αξιότιμα" ανδρείκελατου καθεστώτος (να υπενθυμίσουμε ότι πολλοί από τους δικαστές, τόσο στη δίκηγια την υπόθεση της 17Ν, όσο και σε αυτή που διεξάγεται αυτή την περίοδο γιατην υπόθεση του ΕΛΑ, ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους την περίοδο της χούντας),που αδιαφορούν για τις όποιες καταγγελίες περί βασανιστηρίων από τιςαστυνομικές υπηρεσίες, που δεν αναγνωρίζουν τη χρησιμοποίηση αθέμιτων μεθόδωνγια την απόσπαση ομολογιών, που αρκούνται σε έναν καταδότη για να στείλουνανθρώπους για την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή. Και αυτές οι φυλακές υψίστηςασφαλείας, όπως αυτή η ειδική πτέρυγα που χτίζεται στη Λάρισα για τουςκαταδικασθέντες ως μέλη της 17Ν. εκφράζουν το "μεγαλείο" του σύγχρονουπολιτισμού, το νέο "Παρθενώνα" (βλ. Μακρόνησος), που δεν επιδιώκει άμεσα τηναφαίρεση της ζωής αυτών που κρατούνται στα κελιά του καθεστώτος, αλλάεπιδιώκει τον θάνατο της συνείδησης που τους καθιστά πολιτικούς εχθρούς τουμέσω της αποδόμησης της προσωπικότητας του αγωνιστή, γεγονός που μπορεί ναπροκαλέσει το βασανιστήριο της μακροχρόνιας πλήρους απομόνωσης. Ας μηνξεχνάμε ότι το καλύτερο παράδειγμα αυτού του "σύγχρονου πολιτισμού" τοδείχνουν για μια ακόμη φορά οι ΗΠΑ με το στρατόπεδο συγκέντρωσης τουΓκουαντανάμο.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ενάντια στα επαναστατικά προτάγματα και η καταστολήτων προσπαθειών για την πολιτική οργάνωση των κοινωνικών δυνάμεων πουεπιθυμούν να επιφέρουν πλήγματα στις δομές αυτού του αποτρόπαιου συστήματος,λύνει τα χέρια στα διάφορα επιτελεία εξουσίας να προχωρούν όλο καιπερισσότερο στη διαδικασία αποικιοποίησης των συνειδήσεων. Γι' αυτό και η"αντιτρομοκρατική" εκστρατεία δεν αφορά μόνο αυτούς που σήμερα αγωνίζονται.Κάθε εφιαλτικό σενάριο για το μέλλον τόσο θα προσεγγίζει την πραγματικότηταόσο αφήνουμε να νομιμοποιείται το εφιαλτικό παρόν μέσα από την αδράνεια καιτην παθητικότητα. Το όραμα του προηγούμενου εκσυγχρονιστή καισοσιαλφιλελεύθερου Έλληνα πρωθυπουργού να δημιουργήσει "ένα επιτελείο που θαρυθμίζει την κοινωνία", φανερώνει τις διαθέσεις των κυβερνώντων κάθεπολιτικής απόχρωσης να μετατρέψουν όλους μας σε ένα άβουλο κοπάδι, σεπειθήνιες μαριονέτες που κινούνται συγχρονισμένες στους ρυθμούς τηςπαγκοσμιοποίησης και που συγχυσμένες αναμασούν την επίσημη προπαγάνδα πουαντιστρέφει πλήρως την πραγματικότητα.Σύμφωνα με την προπαγάνδα αυτή, φαίνεται να βασιλεύει στην Ελλάδα η ευημερία,τη στιγμή που το 21%των ανθρώπων ζει στο όριο της φτώχειας, τη στιγμή που ηανεργία αυξάνεται συνεχώς, τη στιγμή που 10.000 άνθρωποι στην Αθήνα είναιάστεγοι. Φαίνεται πως ζούμε σε μια κοινωνία "ίσων" δικαιωμάτων και ευκαιριών,μόνο που αυτή η συνθήκη αφορά μια χούφτα προνομιούχων που καρπώνονται τακέρδη των αναπτυξιακών προγραμμάτων και που στην κερδοφορία και τηνανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων τους αντανακλάται το "μεγαλείο" τηςσύγχρονης και ισχυρής Ελλάδας.+ Η ισχυρή Ελλάδα της ανάπτυξης βρίσκεται στη Σοφοκλέους όπου οι μεγάλεςεταιρείες καρπώνονται τα υπερκέρδη του χρηματιστηριακού τζόγου. Η ισχυρήΕλλάδα αφορά τον ΣΕΒ και τους βιομηχάνους που από το 1998 έχουν τσεπώσει 3δισ. ευρώ από επιδοτήσεις, υπό τη μορφή αναπτυξιακών κινήτρων. Αφορά τουςκρατικοδίαιτους υπαλλήλους του "Αθήνα 2004" με τους μισθούς των εκατομμυρίωνπου παίρνουν, τη στιγμή που ο βασικός μισθός είναι 500 ευρώ, τουςεπιχειρηματίες που συμμετέχουν στην υλοποίηση του ολυμπιακού "οράματος" τουοποίου το κόστος έχει ήδη ξεπεράσει τα 5 δισ. Αφορά τις μεγάλεςκατασκευαστικές που επωφελούνται από τις σκανδαλώδεις σπατάλες για ταλεγόμενα αναπτυξιακά και τα ολυμπιακά έργα. Αφορά τους κυβερνητικούςυπαλλήλους και τις συνεργασίες τους με την οικονομική αφρόκρεμα αυτού τουτόπου, ένα φαινόμενο διαρκές και καθημερινό που όταν βρεθεί στο φως τηςδημοσιότητας - λόγω λάθος χειρισμών των εμπλεκόμενων - καταδικάζεται μεαποτροπιασμό ως πολιτικό σκάνδαλο.+ Αυτή ή ισχυρή Ελλάδα χτίζεται εις βάρος μιας πλειοψηφίας που ζει υπό τηνκαθημερινή τρομοκρατία της φτώχειας, της ανεργίας, της υπερχρέωσης στατραπεζικά βαμπίρ. Που δεν έχει δικαίωμα να απεργεί, αφού στο κατά τ' άλλα"ελεύθερο και δημοκρατικό" περιβάλλον οι απεργίες ποινικοποιούνται καιδιώκονται η μια μετά την άλλη, χαρακτηριζόμενες ως παράνομες καικαταχρηστικές. Που οφείλει να προσαρμόζεται συνεχώς στις απαιτήσεις τηςαγοράς και αδιαμαρτύρητα να αποδέχεται τους ελαστικοποιημένους εργασιακούςόρους, την ιδιωτικοποίηση των ανέργων και την ενοικίαση, με ατομικέςσυμβάσεις έως και μιας εβδομάδας, των εργαζομένων. Που πρέπει να υποκύπτειστους εκβιασμούς των επιχειρηματιών για την ευρέως διαδεδομένη λύση της"μετακόμισης" των εταιρειών σε χώρες με φθηνότερο εργατικό δυναμικό και να τα"βολεύει" με τους μισθούς πείνας που προσφέρουν οι εργοδότες στο όνομα τηςαύξησης της ανταγωνιστικότητας.+ Η ισχυρή και σύγχρονη Ελλάδα είναι η Ελλάδα των ΜΑΤ που επιτίθενται σεδιαδηλωτές, σε απεργούς, στους αγρότες στις εθνικές οδούς.+ Η ισχυρή Ελλάδα χτίζεται με το αιμάτων νεκρών εργατών που από το '99 ώςσήμερα ξεπερνούν κατά πολύ τους 750. σε ένα σύνολο εργατικών ατυχημάτων πουφτάνει τις 20.000. Και επειδή η "ευνομούμενη" πολιτεία μας ξέρει ναανταμείβει τα υποζύγια του καθεστώτος, δίνει απλόχερα - σε όσους βέβαιαεπιβιώνουν - συντάξεις χαμηλότερες των 400 ευρώ.+ Η ισχυρή Ελλάδα τρέφεται από την αφαίμαξη των μεταναστών που υποχρεώνονταινα ζουν σε συνθήκες σύγχρονου δουλεμπορίου, να δουλεύουν οι περισσότεροιανασφάλιστοι ακόμα και 16 ώρες στα μεγάλα έργα και να απελαύονται όποτε οιρυθμοί και οι απαιτήσεις της ελληνικής αγοράς το επιβάλλουν. Οι επιδόσειςστην ασφάλεια μετριούνται με τους αριθμούς των ακρωτηριασμένων και των νεκρώνμεταναστών στα ναρκοπέδια του Έβρου και με τους αριθμούς των πνιγμένων πουξεβράζουν στις ελληνικές ακτές τα κύματα του Αιγαίου.+ Η ισχυρή Ελλάδα αντανακλάται στις ικανότητες του ελληνικού κράτους νααποκτά όλο και πιο συγκεντρωτικό χαρακτήρα (κάτι που συμβαίνει με κάθε κράτοςσήμερα), και να εμπεδώνει την ασφάλεια και τη σταθερότητα για το καθεστώς, μεόσο το δυνατόν μικρότερο κοινωνικό κόστος, να επιβάλλει όποτε είναι αναγκαίοσυνθήκες κατοχής ("κόκκινες" ζώνες σε διαδηλώσεις), να φυλακίζει αγωνιστές,να αστυνομοκρατεί τις πόλεις καθημερινά, να ελέγχει, να δικάζει, νακαταδικάζει. Η ισχυρή και ασφαλής Ελλάδα χτίζεται με την τρομοκρατία πουασκείται εις βάρος της πλειοψηφίας απο την ολιγαρχία των πλουσίων και τωνπολιτικών διαχειριστών του συστήματος.
ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ διαιωνίζεται και νομιμοποιείται κάθε τέσσερα χρόνιαμέσα από τις εκλογές. Η κοινωνική δυσαρέσκεια ως ένα βαθμό αμβλύνεται, νέεςμάταιες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο γεννιούνται σε πολλούς με την αλλαγήτου κόμματος που παίρνει την εξουσία. Ομως, για ακόμα μια φορά η διάψευση δενθα αργήσει να έρθει. Αυτό που επιφυλάσσει το μέλλον είναι περισσότερηφτώχεια, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότεροι αποκλεισμένοι. Αυτά θα είναι ταάμεσα αποτελέσματα της πολιτικής της νέας κυβέρνησης που θα αναλάβει ναεφαρμόσει στην Ελλάδα τους οικονομικούς σχεδιασμούς των ισχυρών της Ευρώπης(Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) για την επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας.Αναμένονται πιο σκληρές διώξεις κατά όσων αντιστέκονται, διαδηλώνουν,απεργούν. Περισσότερες φυλακές θα χτιστούν. Συνθήκες πολέμου αναμένεται νακυριαρχήσουν σε όλη τη χώρα. με τη συνδρομή αμερικάνικων και άλλων νατοϊκώνστρατευμάτων ενόψει των ολυμπιακών αγώνων, που σήμερα έχουν πάρει τονχαρακτήρα διεθνούς στρατιωτικής και αστυνομικής άσκησης για την εμπέδωση τηςτάξης και της ασφάλειας του καθεστώτος.+ Η ισχυρή Ελλάδα του αύριο θα είναι πιο αμείλικτη από αυτή του σήμερα. Και ηκοινωνική αγανάκτηση θα αναζητά τους πολιτικούς όρους για να εκφραστεί, ίσωςμε μεγαλύτερη δριμύτητα από αυτή που εκφραζόταν μέχρι τώρα.

ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ για πόσο καιρό ακόμα θα μπορεί αυτό το καθεστώςνα κρατά υπό τον έλεγχο του μια αμφιβόλου σταθερότητας κοινωνική κατάσταση.Για πόσο καιρό ακόμα η παγκοσμιοποίηση θα αποτελεί το "ιδανικό" σύστημα πουείναι "εκ φύσεως προικισμένο" να διαχέει τις αντιφάσεις του, ενώ οιοικονομικές και πολιτικές ελίτ θα έχουν τη δυνατότητα να πείθουν τους λαούςότι στην ανάπτυξη βρίσκεται η μαγική συνταγή για τη λύση των προβλημάτων τηςανεργίας και της φτώχειας. Για πόσο καιρό ακόμα οι σύγχρονοι εξουσιαστές θαέχουν τα περιθώρια να κομπάζουν ότι η νεοφιλελεύθερη δημοκρατία είναι τοιδανικότερο πολιτικό σύστημα, η οριστική και αμετάκλητη κατάληξη τηςανθρώπινης πολιτικής ιστορίας. Δεν είναι λίγοι, πιστεύουμε, αυτοί πουαναγνωρίζουν πως οι αντικειμενικές συνθήκες έτσι όπως είναι και. κυρίως, όπωςδιαμορφώνονται, με τη διογκούμενη όξυνση των ανισοτήτων, δικαιολογούν και μετο παραπάνω την εκδήλωση μαζικών κοινωνικών αναταραχών στην προοπτικήανατροπής του συστήματος. Και, επίσης, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναμένουντέτοιες εξελίξεις.
Η ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΕΝΟΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ενδεχόμενου κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τηδυνατότητα των κρατούντων να εμποδίζουν τη διάχυση στην κοινωνική βάση τηςπεποίθησης ότι είναι δυνατή η όποια συλλογική απόπειρα αλλαγής των συνθηκώνζωής, γεγονός που επιχειρείται είτε μέσω της προπαγάνδας που επιδιώκει τονεξοβελισμό και την απομόνωση των ριζοσπαστικών πρακτικών και θεωριών είτεμέσω της καταστολής στις περιπτώσεις που εκδηλώνονται δυναμικές πρακτικέςπολιτικής αμφισβήτησης. Και επειδή η ήδη υπάρχουσα κοινωνική και πολιτικήκρίση αντικατοπτρίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στη μαζική κάθοδο στους δρόμουςανθρώπων που αντιδρούν στην παγκοσμιοποίηση, όπως συμβαίνει στις διεθνείςσυναντήσεις, η καθεστωτική αριστερά αναλαμβάνει με τις οργανωτικές της δομέςνα μεταλλάξει την κοινωνική αμφισβήτηση, μπολιάζοντας την με ιδεολογίεςσυμπληρωματικές και ενισχυτικές του καθεστώτος και διοχετεύοντας την σεκανάλια ανώδυνα για το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Η αποτελεσματικότητατης προσπάθειας αυτών των αριστερών ουραγών του καπιταλισμού να"ορθολογικοποιησουν" την κοινωνική κρίση, εντάσσοντας την στα πλαίσιαμεταρρυθμιστικών αιτημάτων, κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα τουςνα συντηρούν και να διαχέουν σε όλο και μεγαλύτερο εύρος, αντιλήψεις πουστηρίζουν και προωθούν την αξιακή αμφισβήτηση της επαναστατικής βίας. Και γι'αυτόν τον σκοπό δεν διστάζουν να καταδικάσουν τους ένοπλους αγωνιστές και τιςεπιλογές τους ακόμα και όταν αυτοί βρίσκονται στις φυλακές του καθεστώτος.
ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ πως το σύστημα της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένηςοικονομικής και πολιτικής τάξης ούτε βιώσιμο είναι ούτε έχει περιθώριαβελτίωσης ή ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Η υπερσυγκέντρωση κοινωνικής ισχύοςστα χέρια μιας μειοψηφίας και η αυξάνουσα αθλιότητα που μαστίζει τηνπλειοψηφία, δεν εκφράζουν τις ατυχείς και ακραίες εκφάνσεις του κατά τ' άλλα"ελπιδοφόρου" - όπως πολλοί υποστηρίζουν λόγω συμφέροντος και χωρίς να τοπιστεύουν - συστήματος, αλλά την ουσία της σύγχρονης μορφής του πουσυναγωνίζεται σε βαρβαρότητα τον άγριο καπιταλισμό του 19ου αιώνα.Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στην άρνηση μας να νομιμοποιήσουμε με την αδράνειακαι την αποστασιοποίηση τα εγκλήματα αυτού του συστήματος, να μην αποδεχτούμεγια τον εαυτό μας τις συνθήκες της ανελευθερίας και της υποταγής. Η "σιωπηλήπλειοψηφία" που ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια αλλά δεν ελέγχει στο παραμικρόούτε αποφασίζει, είναι ο ιδανικότερος σύμμαχος των πάσης φύσεως ηγεμόνων, καιη κοινωνική παθητικότητα η ιδανικότερη γι' αυτούς συνθήκη. Η λεγόμενηουδετερότητα έχει μια δικιά της δυναμική που στηρίζει και τρέφει το καθεστώς.Στην πραγματικότητα οι επιλογές για όλους μας είναι δύο: Ή να ενισχύσουμε μετην αδράνεια την υπάρχουσα βαρβαρότητα ή με τη δράση να ακυρώσουμε την«παντοδυναμία" του συστήματος, να διαρρήξουμε τη συναίνεση, να διαλύσουμε τονκοινωνικό φόβο που σήμερα γίνεται η βασικότερη συνιστώσα της σύγχρονηςηγεμονίας.+ Να αρνηθούμε μια για πάντα απόψεις και αντιλήψεις που στηρίζουν καιδικαιολογούν με οποιοδήποτε τρόπο αυτό το σάπιο καθεστώς.+ Να αντιπαρατεθούμε σε όσους πιστεύουν πως με χλιαρές διαμαρτυρίες μπορούμενα αντισταθούμε στα εγκλήματα που διεξάγονται ενάντια σε ολόκληρους λαούς -ενάντια σε όλους εμάς -στο όνομα της "αντιτρομοκρατίας", να καταδείξουμε τηνεπικινδυνότητα όλων αυτών που συντηρούν τις πάσης φύσεως πασιφιστικέςψευδαισθήσεις και την ανεδαφική άποψη πως είναι εφικτή η ειρηνική επίλυση τωνπολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων, μέσα στα πλαίσια του σημερινούπολιτικού μορφώματος που κατΆ ευφημισμό αποκαλείται δημοκρατία.+ Να αντιπαρατεθούμε στους απολογητές της καθεστωτικής ηθικής και της αστικήςνομιμότητας που καταδικάζουν την ένοπλη δράση, από όποιον πολιτικό χώρο κι αναυτοί προέρχονται.+ Να επιτεθούμε άμεσα στους μηχανισμούς και τους οργανισμούς που στηρίζουνκαι προωθούν τα εγκλήματα της Νέας Τάξης, στις δομές του καπιταλισμού,οικονομικές και πολιτικές, στον κρατικό μηχανισμό και τα παρακλάδια του.
+ Να αγωνιστούμε για να αντιστρέψουμε τους όρους του σύγχρονου πολέμου,περνώντας στην αντεπίθεση, να μεταφέρουμε τον φόβο στους κόλπους τουσυστήματος και τους υπηρέτες του.
+ Να αγωνιστούμε για την αφύπνιση των συνειδήσεων και την ριζοσπαστικοποίησήτους, για την διαμόρφωση των υποκειμενικών συνθηκών, για τη γενίκευση τουαγώνα και της επαναστατικής ελπίδας.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, που πιστεύουμε πως αξίζει κανείς να αγωνίζεται.Γιατί μόνο στον διαρκή αγώνα με προοπτική την επανάσταση, βρίσκεται σήμερα τοπεδίο της πραγματικής ελευθερίας. Για τη δημιουργία ενός κόσμου που έννοιεςόπως ισότητα και ευημερία δεν θα αποτελούν χίμαιρα, όπου η έννοια της προόδουδεν θα συνδέεται με τη σύγχρονη βαρβαρότητα της υψηλής τεχνολογίας, αλλά θαβρίσκει την ουσία της στην ικανότητα της κοινωνίας να διασφαλίζει τηνισονομία, τον αυτοκαθορισμό του κάθε ατόμου και τη δυνατότητα του νασυμμετέχει στη διαμόρφωση της κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Έναςτέτοιος κόσμος είναι εφικτός μόνο στα πλαίσια μιας κοινωνίας που οι δομές τηςδεν θα ευνοούν τη συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής ισχύος στα χέριαλίγων αλλά, αντιθέτως, θα υπάρχουν για να διασφαλίζουν τη μη επανεμφάνισητέτοιων φαινομένων και την οριζόντια συνδιαχείριση της συλλογικής ζωής. Μεμια τέτοια διεθνή προοπτική πιστεύουμε πως είναι δυνατή και εφικτή ήπραγμάτωση του επαναστατικού οράματος.
Η πραγματική έφοδος στον ουρανό...

+ Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη διπλή βομβιστική επίθεση στα δικαστήρια τηςπρώην σχολής Ευελπίδων στις 5 Σεπτεμβρίου 2003.
+ Επίσης, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση στη Citibank στο Ν. Ψυχικό στις 14 Μαρτίου 2004.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ».

Η επόμενη κίνηση του "Επανασταττικού Αγώνα" στη δημοσίευση με τίτλο:
Επαναστατικός Αγώνας - Ανακοίνωση ανάληψης ευθύνης + Μανιφέστο [Μάιος 2004]http://pointgreece.blogspot.com/2004/05/2004.html

eXTReMe Tracker