Τάγματα Θανάτου από παπάδες τιμούνται και μνημονεύονται από τον μαΣκαριώτατο Χριστόδουλο!

Αντικομμουνιστικά τάγματα θανάτου στελεχωμένα από παπάδες.


Ο Χριστόδουλος αποδίδει τιμάς.

Στην μεταπολεμική Ελλάδα η λέξη "σφαγιασθείς-σφαγιασθέντες" μαζί με το χρονικό διάστημα "1940-1949" παρέπεμπε απευθείας σε κομμουνιστοσυμμορίτας, εαμοβούλγαρους, σλάβους, προδότες, ψειροκατσαπλιάδες και λοιπούς αντεθνικώς δρώντες. Οι φράσεις αυτές χρησιμοποιούνταν κατά κόρον από τους εθνικόφρονας στην καθημερινή αντικομμουνιστική προπαγάνδα τους. Με το νόμο του 1982 περί αναγνώρισης της Εθνικής Αντίστασης, οι δεξιοί θέλοντας και μη, άρχισαν να γίνονται προσεκτικότεροι για να μην κατηγορηθούν για φασίστες. Έτσι, καθιερώθηκε η διάκριση μεταξύ των χρονικών διαστημάτων 1940-1944 και 1946-1949, ενώ ο "συμμοριτοπόλεμος" άρχισε να ονομάζεται πλέον από όλους "Εμφύλιος".

Από όλους;
Όχι, βέβαια.

Υπήρξαν και υπάρχουν αρκετοί που αντιστέκονται στην πολιτική της λήθης και της συμφιλίωσης. Ο στόχος, η χρυσή αυγή, ο Χριστόδουλος.

Κυκλοφορεί ένα περιοδικό της Εκκλησίας με τα επίσημα κείμενα του μαΣκαριώτατου Χριστόδουλου. Λέει επί λέξει:

Τίτλος:
Ομιλία του Μακαριωτάτου με την ευκαιρία της αποκαλύψεως τιμητικής πλάκας για τους αδίκω θανάτω ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΑΣ μάρτυρας κληρικούς,

Υπότιτλος
«Στις 17 Σεπτεμβρίου στον προαύλιο χώρο του Ι. Ναού Αγίας Σοφίας Ψυχικού, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος αποκάλυψε το μνημείο που ανεγέρθη στη μνήμη των 345 μαρτύρων Κληρικών, που θυσιάσθηκαν την τραγική περίοδο 1940 - 1949 στην πατρίδα μας.»

[ΣΣ: Όπως βλέπετε, οι "σφαγιασθέντες" έγιναν "τελειωθέντες", ενώ το φορτισμένο ιδεολογικά και πολιτικά "1940-1949" επανήλθε στα μουλωχτά.]

Για να δούμε και αποσπάσματα, χωρίς πολλά σχόλια:

«Κατά την ομιλία του ο Μακαριώτατος, αφού αναφέρθηκε στο παράδειγμα και το μαρτύριό τους, αλλά και στις διώξεις που υπέστη η Εκκλησία και οι κληρικοί Της την εποχή εκείνη, επεσήμανε: «Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν διώκτες της Εκκλησίας, που δε διδάχθηκαν τίποτε από την ιστορία. Συνεχίζουν και σήμερα να Την πολεμούν, αλλά με άλλο τρόπο. Εκείνο που τώρα επιδιώκεται είναι ο αποχριστιανισμός της Πολιτείας και η μετατροπή της σε μια κοινωνία άμορφη, χωρίς ρίζες, χωρίς Παράδοση και χωρίς πολιτισμική κληρονομιά. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι λεγόμενοι αναθεωρητές της ιστορίας, που επιχειρούν να την ξαναγράψουν αποσιωπώντας τη σημαντική προσφορά της Εκκλησίας στη σωτηρία αυτού του τόπου, παραχαράσσοντας την αλήθεια και στηριζόμενοι στην άγνοια των νεωτέρων για να «περάσουν» τις νέες αναθεωρητικές του απόψεις... προσαρμόζοντας στην ιδεολογία τους τα γεγονότα της ιστορίας. Ανήκουν ακόμη οι νοσταλγοί της άθεης κουλτούρας, που θέλουν να αποκόψουν το λαό μας από τον μαστό της Ορθόδοξης πίστεώς του και να μεταβάλουν και την Ελλάδα σε χώρα που δεν έχει πίστη, ούτε παράδοση, ούτε θρησκεία, ούτε αξίες, ούτε πνευματικότητα. Που δεν έχει δηλ. μέλλον...»

[ΣΣ: Εδώ μαθαίνουμε ότι αναθεωρητές της ιστορίας δεν είναι οι Καλύβας-Μαραντζίδης-Κολιόπουλος, αλλά οι ... άλλοι, δηλαδή τα κουμμούνια!!!] ________________________________________

«Πρώτος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός βασανίστηκε, λοιδορήθηκε, σταυρώθηκε και θυσιάστηκε για τη σωτηρία μας, για να Αναστηθεί τριήμερος. Και στη συνέχεια νέφος μαρτύρων, από του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου μέχρι των ημερών μας υπέστησαν διωγμούς, βασανίστηκαν και μαρτύρησαν μόνο γιατί έμειναν σταθεροί στην Πίστη τους. Οι κατά καιρούς απηνείς διωγμοί συνέβησαν, με την κοσμική αντίληψη ότι έτσι θα εκλείψει η Εκκλησία από τον κόσμο αυτό. Όμως πάντοτε και στις ημέρες μας η Εκκλησία μας ζει το Θαύμα. Παρά τους απάνθρωπους διωγμούς, παρά τη συστηματική εξόντωση χριστιανών, παρά την ισοπέδωση Ιερών Ναών και Μονών η Εκκλησία εξήλθε πάντοτε θριαμβεύτρια. Αντίθετα οι διώκτες της αποτελούν κακή ανάμνηση και είναι περασμένοι με μαύρα γράμματα στην Ιστορία. Στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1941 - 1949 δεν ήσαν λίγοι οι διωγμοί, τα βασανιστήρια και οι φόνοι κληρικών, μόνο επειδή φορούσαν το ράσο, αυτό το ευλογημένο και καθαγιασμένο από ποταμούς αιμάτων μαρτύρων ένδυμα τους. Ο ιδεολογικός τυφλός φανατισμός σκλήρυνε τις ψυχές των βασανιστών κι εκτελεστών τους και τους μετέτρεψε σε άγρια θηρία. Ενεργώντας με πρωτόγονα ένστικτα και με μια απάνθρωπη αντίληψη μπορούσαν χωρίς δυσκολία να βασανίζουν και να εκτελούν αθώους συνανθρώπους τους. Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται φρίκη όταν πληροφορείται τα όσα απάνθρωπα συνέβησαν κατά την περίοδο 1940 - 1949. Δεν μπορεί ούτε με τη φαντασία του να προσπελάσει τα τραγικά γεγονότα, ούτε μπορεί εύκολα να αποδεχθεί ότι υπήρξε τόση αγριότητα σε βάρος αθώων υπάρξεων, που ήσαν κληρικοί και γέροντες και κανένα δεν είχαν βλάψει, αλλά μόνο καλό είχαν κάνει. Οι περισσότεροι βασανίστηκαν και φονεύθηκαν γιατί, κατά το ποιμαντικό τους καθήκον, υπερασπίστηκαν το ποίμνιο τους. Από τα υπάρχοντα στοιχεία κατά την τραγική αυτή περίοδο βασανίστηκαν και φονεύθηκαν 345 κληρικοί, από τους οποίους 26 θανατώθηκαν από τους Βουλγάρους, 20 από τους Ιταλούς, 75 από τους Γερμανούς και 224 κατά την Εμφύλια αδελφοκτόνο τραγωδία. »

[ΣΣ: Ωπ, να και τα αριθμητικά δεδομένα, ήγουν οι κουκουέδες δολοφόνησαν περισσότερους από Ιταλογερμανούς]

________________________________________

«Η ιστορία του κάθε μάρτυρος ιερέως είναι και ένα συναξάρι. Προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Κωνστ. Α. Βοβολίνη, ο οποίος διέσωσε τον βίο και το μαρτυρικό τέλος τους στο μεγάλης αξίας πόνημα του "Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας". Στην Ιερά Αρχιεπισκοπή και στα όρια που είχε την περίοδο εκείνη, φονεύθηκαν πέντε κληρικοί. Όλοι κατά τα Δεκεμβριανά, τον Δεκέμβριο του 1944. Ως παράδειγμα της αξίας των μαρτυρησάντων κληρικών θα αναφέρω στην αγάπη σας τον πρώτο τότε μάρτυρα της Αρχιεπισκοπής, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Θεοδόσιο Κρητικό, εφημέριο του ναού Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων. Ο εν λόγω κληρικός με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου κατετάγη στο στράτευμα ως στρατιωτικός ιερέας και πήρε τα εύσημα του διοικητού του, προαχθείς στον βαθμό του ταγματάρχου. Δικαιολογών την πρόταση του ο Διοικητής του έγραψε στην Ημερήσια Διαταγή του: "Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως και ενθουσιασμού, ευρίσκετο κατά τας δυσκολοτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών, ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτω αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολέμω". Ως εφημέριος του Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων και κατά την κατοχή ο Αναστάσιος Κρητικός αναπτύσσει μοναδική κοινωνική και φιλανθρωπική δράση. Μεριμνά για τα συσσίτια της ενορίας, και ανοίγει ιατρείο για την παροχή υπηρεσιών προς αυτούς. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1944 και μετά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας συνελήφθη από πολιτοφύλακες εντός του Ναού και οδηγήθηκε για ανάκριση στην "Κόβα", όπου στη συνέχεια στεγάστηκε το 26ο Αστυνομικό Τμήμα. Από την ανάκριση βγήκε νεκρός. Ο τάφος του βρέθηκε 30 ημέρες μετά στην οδό Λιοσίων, παρά το κέντρο "Ροσινιόλ". Το πτώμα του έφερε πολλές κακώσεις και τραύματα στο λαιμό, δείγματα ότι προ της εκτελέσεως του είχε βασανιστεί.»

[ΣΣ: Στην ΚΟΒΑ, λέει]
________________________________________

Πέρα από την εθνικόφρονα μισαλλοδοξία του Χριστόδουλου, αυτή είναι αναμενόμενη, προκαλεί έκπληξη η φωτογραφία που υπάρχει στο έντυπο. Τι είναι αυτοί οι ένοπλοι παπάδες; Για αντάρτες, τύπου παπα-Ανυπόμονου, αντιστασιακοί 1940-1944 δεν μοιάζουν. Μάλλον είναι παπαδίστικα (!) τάγματα (!!) θανάτου (!!!) από την εποχή του εμφυλίου.